Wańkowiczowie h. Lis odmienny
Szymon Konarski,
(Paryż, 1960, str. 8, fragment)
Teodor (czasem Teodor - Antoni) syn Piotra i Anny Głuszczyńskiej, w roku
1669 występuje jako elektor króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego z
województwem mińskim. W latach 1682, 1686, 1691, 1701, i 1709 był deputatem
na Trybunał Litewski. Już w 1695 r. występuje jako stolnik i podstarości
sądowy miński. W tym samym roku wziął zastawem w 2 tysiącach florenów
majętność
Huja (od Zasławia) od Jerzego Sapiehy jego żony Izabeli z
Połubińskich. W roku 1696 Teodor Wańkowicz przekazał swoje prawa z tego
zastawu na Aleksandra Przezdzieckiego, miecznika mozyrskiego. Żychliński
(sądzę że błędnie) daje mu w roku 1700 urząd wojskiego mińskiego.
Miał występować
pod Olkiennikami w dniu 18 listopada 1700 roku przeciw Sapiehom.
Posiadał starostwo poduświackie.
Wielki dobrodziej klasztorów. W 1702 osadził OO. Franciszkanów w Iwieńcu w
powiecie mińskim. Tym samym Franciszkanom ustąpił swoje jurydyki w Mińsku. W
dniu 1 grudnia 1703 roku fundował Karmelitów w Mińsku, zapisując im
posiadaną przez siebie sumę zastawną 9 tysięcy złp na dobrach
Wisłoczy albo
Isłoczy pod Mińskiem. W dniu 3 stycznia 1709 roku przeznaczył sumę 3 tysięcy złp. na dobrach Sakowicze, dla OO.Bonifratrów w Mińsku.
Przed śmiercią mianowany przez króla Augusta
II (na wakat po Michale Szczuce) kasztelanem mińskim, umarł przed objęciem
tego urzędu. W roku 1716 ukazał się w Wilnie druk panegiryczny
poświęcony pamięci Teodora Wańkowicza. Teodor Wańkowicz był ożeniony z
Zofią-Anną Woysznar herbu Kot morski, pisarzówną ziemską lidzką i miał z tego
małżeństwa dwóch synów:
którzy obaj umarli w dzieciństwie, oraz pięć córek:
-
Zofię, która już w roku 1703
była zamężna za Franciszkiem Wołodkowiczem herbu Radwan, horodniczym, a
potem wojskim mińskim. Ta Zofia żyła jeszcze w roku 1718. Umarła przed
mężem, który umarł w roku 1737
-
Helenę zamężną za Janem
Rdułtowskim herbu Drogosław, sędzią ziemskim nowogródzkim
-
Katarzynę, która w roku 1700
zaślubiła Kazimierza Jarmołowicza herbu Kościesza, skarbnika wiłkomirskiego
-
Franciszkę, która była ksienią
Benedyktynek w Mińsku
- Kolumbę, która miała być przeoryszą w tym samym zakonie.
Na podstawie
Niesieckiego,
t. IX, str. 225 oraz
zachowanej w
maszynopisie pracy Szymona Konarskiego
(Paryż, 1960, w.p.z.)
udostępnił prof. Zbigniew W. Wolkowski .
zdjęcia
białego kościoła i
klasztoru
OO. Franciszkanów w Iwieńcu